Routine and philosophy

1. Ξύπνα.
2. Πλήνε δόντια, κάνε ντουζ και τα λοιπά...
3. Βάλε να φας πρωινό. Τι πρωινό δηλαδή...κοντεύει μεσημέρι αλλα και τι να γίνει.
4. Δες λίγο τηλεόραση.
5. Κάνε καμιά δουλειά στο σπίτι. Έτσι, για να νιώθεις πως κάτι έκανες.
6. Οι γονείς στη δουλειά, ο αδερφός κοιμάται, κι εσύ...κολλημένη στο σπίτι για όσο καιρό έχει διακοπές το πανεπιστήμιο. Έλεγες να πας καμιά βόλτα, αλλα το χιόνι έξω δε λέει να σταματήσει. Άσε που δεν υπάρχουν και πολλά να κάνεις.
7. Έυχεσαι να ήσουν ακόμη παιδί και να χαιρόσουν κάθε φορά που έριχνε χιόνι. Να μη το βαριόσουν ποτέ. Και να μπορούσες να φτιάξεις χιονάνθρωπο. Όχι..να μπορούσες αθώα να απαιτήσεις απο τους γονείς σου ή τα αδέρφια σου να βγούν έξω μαζί σου για να παίξεται στο χιόνι.
8. Θα μπορούσες να κάνεις χιονάνθρωπο με τις φίλες σου αλλα...άλλες έχουν επιστρέψει στη σχολή κι άλλες δουλεύουν.
9. Θα έδινες τα πάντα να δούλευες αυτή τη στιγμή...για να περνάει η ώρα λίγο πιο παραγωγικά (και γιατί φυσικά χρειάζεσαι και λεφτά).
10. Οπότε μπαίνεις λίγο στο facebook. Αναρωτιέσαι τι στο διάολο κάνουν όλοι οι άλλοι τέτοιες μέρες με τόσο χιόνι, αλλα όσο κι αν ψάχνεις για ενδείξεις στο facebook, πάλι άκρη δε βγάζεις. Καλά, κάποιοι σίγουρα πηγαίνουν για σκι. Αλλά εσύ ούτε να το ακούσεις δε θές. Είναι απο τα ελάχιστα σπορ που απλά δεν είναι για 'σένα.
11. Βγαίνεις έξω και καθαρίζεις το χιόνι στην αυλή. Θα παίξεις μάλλον άλλη μέρα στο χιόνι. Εξάλλου, δε πρόκειται να λιώσει για κάτι βδομάδες.

Αυτο το μήνα που είχα διακοπές, είχα πολύ χρόνο να σκεφτώ και να αναθεωρήσω κάποια πράγματα. And so here it goes:
-Φοβάμαι πως πολλές φορές χάνω πολύτιμα στοιχία του εαυτού μου. Παλιά δε κώλωνα σε τίποτα. Φλέρταρα πολύ. Εμπιστευόμουν τον εαυτό μου. Ήμουν πιο πεισπατάρα και δεν άκουγα τις χιλιάδες συμβουλές του ενώς και του άλλου για το τι καριέρα να διαλέξω, σε ποια χώρα να μείνω αργότερα, κλπ. Γενικά ήμουν πιο relaxed σε τέτοια θέματα.
-Το 2010 δεν ήταν η χρονιά μου. Δεν την απόλαυσα όσο ήθελα. Άν και οι διακοπές μου στην Ελλάδα ήταν ωραίες, δεν πήγα σχεδόν σε κανένα καινούργιο μέρος. Κόλλησα εκεί, στα γνωστά.
-Σίγουρα φέτος θα προσπαθήσω να περάσω καλύτερα. Και να μην αγχώνομαι για τα μαθήματα και το μέλλον μου. Δε θα ακούω τον ένα και τον άλλο, αλλα θα προσπαθήσω να βρω τι είναι αυτό που θέλω να κάνω εγώ. Κι αν δε ξέρω, δε χάλασε κι ο κόσμος. Εξάλλου η ζωή μας φέρνει πάντα εκπλήξεις.

Τι ωραία που θα ήταν να μπορούσα να ταξιδέψω σε μια άλλη χώρα κάθε φορά που το ήθελα! Πάντως αν κέρδιζα το λαχείο, το πρώτο πράγμα που θα έκανα θα ήταν να ταξιδέψω τον κόσμο. Και όχι σαν καμιά δήθεν αριστοκρατική ψωνάρα, αλλα σαν ένας πραγματικός ταξιδιώτης που θα έβλεπε και τα όμοφρα και τα άσχημα μιας άλλης πόλης ή μιας άλλης κουλτούρας. Θα έβλεπα, θα μύριζα και θα γευόμουν έναν άλλο κόσμο και θα αναρωτιόμουν γιατί πιο πολλοί άνθρωποι δεν αποφασίζουν να ταξιδέψουν έτσι αυθόρμητα. Θα ερωτευόμουν όλα τα μέρη της γης και θα έβλεπα με τα δικά μου μάτια τον όμορφο κόσμο που έχουμε στη διάθεσή μας για να γνωρίσουμε και να απολαύσουμε. Με τέτοιες σκέψεις προσπαθώ να τη βγάλω αυτό το χειμώνα.

Περίεργη αρχή..

Η πρώτη μέρα του χρόνου ξεκίνησε πολύ normal. Έφαγα με την οικογένεια μου το μεσημέρι, και το απογευματάκι πήγα στη δουλειά. Δε με πείραξε που δούλεψα την πρωτοχρονιά μιας και είχα πολύ καιρό να δουλέψω. Στο γυρισμό oδηγούσα το σχετικά παλιό αυτοκίνητο του πατέρα μου. Ήμουν σε κεντρικό δρόμο και ξαφνικά μπροστά μου εμφανίστηκαν 3 ελάφια. Βλέπετε εδώ στην Αμερική συχνάζουν πολύ τα άτιμα, κι όμως μέχρι τώρα δε μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Όσο κι αν προσπάθησα να πατήσω φρένο και να αποφύγω το τελευταίο, δεν τα κατάφερα. Βασικά το ελάφι δεν το χτύπησα αλλά έχασα τον έλεγχο του αυτοκινήτου, το οποίο έστριψε αριστερά, μπήκε στο αντίθετο ρεύμα και στο τέλος ανέβηκε στο πεζοδρόμιο όπου και σταμάτησε. Μόλις σταμάτησε συνειδητοποίησα πως ήμουν πολύ κοντά σε ένα χαντάκι, κι έτσι βγήκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.

Αφότου κάλεσα τον πατέρα μου και την εταιρία που θα ερχόταν να βγάλει το αυτοκίνητο, κατάλαβα πόσο τυχερή ήμουν. Το λίγο χιόνι που είχε το πεζοδρόμιο ήταν ο λόγος που σταμάτησε το αυτοκίνητο και δεν έπεσε στο χαντάκι. Επίσης ήμουν τυχερή που δεν ερχόταν κανένα αυτοκίνητο και που δεν έπεσα πάνω σε κανένα δέντρο.

Ειλικρινά δεν έχω νιώσει ποτέ τέτοιο πράγμα. Δεν είναι το οτι με φόβησε τόσο αυτο που έγινε, αλλά αυτό που θα μπορούσε να είχε συμβεί. Κοιτώντας το αυτοκίνητο που βρισκόταν λίγα εκατοστά απο το χαντάκι, συνειδητοποίησα πόσο τυχερή ήμουν. Θα μπορούσαν να είχαν πάει αλλιώς τα πράγματα. Κι έτσι τρόμαξα λιγάκι στη σκέψη πως ήμουν υπερβολικά τυχερή. Η χρονιά ξεκίνησε λίγο περίεργα αλλα προσπαθώ να σκέφτομαι πως ήμουν τυχερή που γλίτωσα απο κάτι τόσο τρομακτικό.